Jak podają źródła Karol Godula urodził się 8 listopada 1781 r. w Makoszowach (obecna dzielnica Zabrza). Został ochrzczony w drewnianym kościółku w Przyszowicach, który to kościółek został później przeniesiony do Borowej Wsi, gdzie stoi do dnia dzisiejszego. Rodzicami Karola Goduli byli Józef Godula i Franciszka z domu Hanisz.
Oprócz Karola Godulowie mieli jeszcze jednego młodszego syna Ernesta i trzy starsze córki – Marinnę, Joannę i Franciszkę. Najstarsza siostra Marianna wyszła za mąż za szlachcica Lengsfelda z Kęt, Joanna poślubiła Ferdynanda Gottwalda z Raciborza, Franciszka wzięła sobie za męża Johana Neuveryta z Frysztatu. Natomiast najmłodszy Ernest do końca życia pozostał bezżenny.
Pod względem parafialnym miejscowość, w której się urodził należała do Przyszowic, gdzie również mieściła się szkoła ludowa, do której do 1792 r uczęszczał Karol Godula. W roku następnym młody Karol przeniósł się do znamienitej szkoły przy klasztorze cystersów w Rudach Raciborskich.
Swoje późniejsze wykształcenie uzupełniał w szkole średniej w Opawie, gdzie prawdopodobnie ukończył klasę piątą.
Od roku 1801 Karol Godula podjął pracę zawodową u hrabiego Karola Franciszka von Ballestrema,
a w roku 1809 został rządcą całego majoratu (niepodzielnego majątku), w skład którego wchodziły Pławniowice, Ruda i Biskupice.
W roku 1815 hrabia Karol Franciszek von Ballestrem major Królewskiej Armii Pruskiej wystawił akt darowizny, w którym dał swemu zarządcy 28 z łącznej sumy 128 udziałów huty cynku „Karol” w Rudzie (Śląskiej). Pomysłodawcą i główną siłą sprawczą projektu był właśnie Karol Godula. Po kolejnej przebudowie w roku 1825 cynkownia stała się największym i najnowocześniejszym zakładem tego typu
w Europie. Ówcześnie cynkownię okrzyknięto ósmym cudem świata, a Godulę zaczęto określać jako człowieka niesamowitego.
Udziały w cynkowni „Karol” stały się zaczątkiem fortuny Karola Goduli.
Chcąc posiadać niezależne źródła rudy cynku dla cynkowni „Karol” Godula do spółki, z właścicielem folwarku Miechowice Franciszkiem Aresinem, uruchomił kopalnię galmanu „Maria”. W roku 1826 zakupił zbankrutowane majątki Szombierki (dzisiejsza dzielnica Bytomia) i Orzegów (dzisiejszy teren dzielnic Rudy Śląskiej – Orzegowa, Goduli i Chebzia) i przejął w dzierżawę Rudę i Biskupice (dzisiejsza dzielnica Zabrza). W tym czasie rozwiązał swój stosunek służbowy z Ballestremem, pozostając jednak nadal doradcą gospodarczym swojego dotychczasowego pracodawcy. Dążąc do stworzenia kompleksu przemysłowego, chciał posiadać wszystkie kopalnie w okolicy wraz z gruntami. Dlatego też w roku 1840 nabył dobra Bobrek (dzisiejsza dzielnica Bytomia), a w roku 1848 kupił wieś Bujaków (obecnie część Mikołowa), przejmując lub wykupując huty i kopalnie leżące na ich terenach.
Karol Godula zmarł na chorobę nerek 6 lipca 1848 roku we Wrocławiu w hotelu „Pod Złotą Gęsią”
(w hotelu tym często się zatrzymywał goszczą w stolicy Śląska w interesach).
Został pochowany na wrocławskim cmentarzu św. Wojciecha. Po wybudowaniu przez spadkobierczynię Goduli kościoła p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szombierkach, prochy jego zostały przewiezione dnia 2 września 1909 r. i złożone w podziemiach świątyni. Karol Godula całe swoje życie poświęcił pracy. Nie obce były mu nowinki techniczne, które wprowadzał nie tylko w hutnictwie, górnictwie, ale i w rolnictwie. Był mistrzem w zarządzaniu i operowaniu kapitałem, który często lokował w listach zastawnych oraz w hipotekach, co pomagało mu bardzo przy wykupie upadających majątków ziemskich i zakładów przemysłowych.
Sam zbudował imperium przemysłowe, którego inwentaryzacja zajęła 298 prawnikom pół miesiąca czasu. Wielkość tego majątku szacowana była różnie. Najbardziej prawdopodobną wielkością jest suma 2 miliony talarów. Jak podaje Jan. S. Dworak, jeden z biografów Goduli, o masie spadku przemysłowca z Rudy można się przekonać porównując go z globalną sumą budżetu ówczesnego państwa pruskiego. Stosunek ten wynosił 1,59 : 100. Zatem współczesna symulacja wielkości tegoż majątku
w oparciu o budżet dzisiejszych Niemiec zawierałaby się w sumie ok. 50 mld $. Generalnie na majątek Karola Goduli składało się 19 kopalń galmanu, 40 kopalń węgla kamiennego, 3 huty cynku, udziały
w innych zakładach górniczo-hutniczych, majątki ziemskie: Szombierki, Orzegów, Bujaków, , Bobrek
i Paniowy. Prawie cały swój majątek Karol Godula zapisał sześcioletniej wówczas półsierocie Joannie Gryczik. Joasia będąc prostą dziewczyną z ludu, pochodziła z Poremby (dzisiejsze Zabrze).
W roku 1858 otrzymała z rąk króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV tytuł szlachecki i nazwisko Gryczik von Schomberg-Godulla. W tymże roku Johanna poślubiła Reischgrafa Hansa Ulryka von Schaffgotscha. W ciągu swego życia pomnożyła ona odziedziczony majątek razy siedem, angażując się
w szereg przedsięwzięć ekonomicznych i społecznych, stając się godną następczynią Karola Goduli.
Król cynku. Król węgla. Geniusz. Pionier cywilizacji. Dżingis Chan pieniądza. Diabeł z Rudy, Śląski Faust. Itp. To tylko niektóre określenia opisujące „króla” z Rudy. Potrzebował pół wieku aby zbudować jedno z największych imperiów przemysłowo-finansowych w ówczesnych Niemczech. Doskonały organizator, innowator, przedsiębiorca, a przede wszystkim wizjoner. Człowiek, który położył podwaliny pod cały górnośląski przemysł. Pionier przeobrażeń industrialnych w Europie. Był wzorem do naśladowania, a jednocześnie poruszał wyobraźnię artystów. Człowiek, który przeszedł do legendy. Okazjonalnie pojawiał się w wierszach, opowiadaniach, obrazach, czy nawet witrażu. Był bohaterem kilku powieści. Bibliografia o jego osobie przekracza liczbę 200 opracowań. Z wszystkich górnośląskich potentatów przemysłowych przyczynił się najbardziej do budowy wspaniałej potęgi technicznej i cywilizacyjnej Górnego Śląska. Był jednym z filarów rozwoju gospodarczego Europy, jej dzisiejszego dobrobytu. Bez takich osób historia XIX i XX wieku potoczyłaby się w całkiem innym kierunku.
